Het debuutalbum van de Noorse band Hajk had even de tijd nodig om bij me te landen, maar inmiddels ben ik verkocht. De plaat, ook genaamd Hajk, is een heerlijke mix van soul, rock, synth en pop.

Op het album Hajk wisselen blije up tempo-nummers en langzamere feel good songs elkaar af. Echt een cd voor lome zomerse zondagen, met fijne melodieën, verrassende sounds met een sporadische energieke gitaarriff.

Hajk: twee lead vocals

Het bijzondere aan dit album? De twee lead vocals: op de ene track hoor je vooral de zwoele mannenstem van Preben Sælid Andersen (die je misschien kent van Death By Unga Bunga), op een andere de warme maar indringende vrouwenstem van Sigrid Aase. En ze vullen elkaar erg goed aan als back up vocals. Een erg fijne combinatie!

Zelf voelt Hajk zich verwant met bands als Dirty Projectors, Unknown Mortal Orchestra en Amason. Zelf hoor ik meer overeenkomsten met de Deense band Alphabeat, op de dansbare tracks Best Friend en My Enemy. de treurige afsluiter Somebody Else doet me denken aan Adele. Dat is het enige minpuntje dat ik aan deze cd kan ontdekken: dat het meest verdrietige nummer op de plaat de afsluiter is. Deze fijne cd verdient een vrolijker afsluiting, want het hele album geeft je een enorm goed gevoel.

Drie singles van Hajk

Inmiddels zijn er drie singles uit van het selftitled debuut: Magazine, Nothing Left To Say en Not Anymore. Alledrie heerlijke songs:

Hajk – Not Anymore

Not Anymore heeft qua sound een feel good vibe, terwijl de tekst een stuk minder vrolijk is:

Hajk – Magazine

Magazine, de eerste single en tevens de eerste track op het album, is een heerlijk catchy nummer, dat ook akoestisch sterk blijft:

Hajk – Nothing Left To Say

Nothing Left To Say is ook een fijn feel good nummer, perfect voor lente- en zomerdagen. Maar stiekem, als je goed luistert naar de tekst, heeft ook deze een donker onderlaagje:

Hajk – Hajk

Het album Hajk is te beluisteren op Spotify, en te koop via bol.com (cd Hajk/lp Hajk)

Website Hajk