Soms heb je van de cd’s die in je kast staan, maar die je pas na een paar jaar ‘ontdekt’ en dan grijsdraait. Zo’n cd is All that turns van Elou Elan voor mij. Een prachtig album, met nummers die teruggrijpen naar sexy Franse chansons (maar dan in het Engels), fifty’s jazz, de charme van de onschuldige sixties pop, gecombineerd met melancholische Nordic folk.
Elou Elan is het alter-ego van de in Kopenhagen wonende Noors-Deense zangeres Eva-Louise Rønnevig. All that turns kwam uit in 2011, bevat negen tracks, en duurt desondanks toch bijna een uur. In haar nummers vertelt ze raadselachtige verhalen, die in combinatie met de strijkinstrumenten bijna sprookjesachtig worden. Ik zie haar zo staan in een fifty’s jurk, op een podium in een rokerig café waar mannen met hoeden en in pakken bier drinken, terwijl ze doen alsof ze niet onder de indruk zijn van de mooie zangeres met haar band op het podium.
August Encounter
In de track August encounter zit Elou Elan zelf in een horecagelegenheid. In de achtergrond hoor je vage gesprekken, gerammel van bestek en daaroverheen, zonder bijkomst van instrumenten, klinkt haar warme jazzy stem. “Saw your face through the window, perusing the new menu.” Hoe romantisch het ook klinkt, met de rest van het verhaal weet ze perfect de gedachtengang van een passieve stalker neer te zetten. Wachtend op de man op wie ze een oogje heeft, zit ze met een bord mosselen voor zich en is ze teleurgesteld als hij weg loopt. Maar ach, over achtenveertig uur ziet ze hem weer.
Verhalende en muzikale perfectie
Ze weet met haar warme stem in de perfect gearrangeerde nummers een verhaal te vertellen, maar ook als je niet naar de tekst luistert, is All that turns prachtig om naar te luisteren. Het minimalistische gebruik van instrumenten, haar beheerste stem en de a-capella zang maken het album tot een must-listen.
Elou Elan in 2015?
All that turns kwam dus uit in 2011, en sindsdien is er qua releases helaas niet veel meer uit de handen van Elou Elan gekomen. Wel uit die van Eva-Louise: binnenkort verschijnt het derde album van haar project ‘Host‘. In Host zijn meer gitaren te horen, de leadzanger is een man en de sfeer is een stuk donkerder dan die op de muziek van Elou Elan. Een stuk minder mijn smaak, maar wie weet heeft ook die muziek vier jaar nodig voordat het kwartje bij me valt. Tot die tijd hoop ik op een nieuwe Elou Elan-plaat!
06/04/15 at 20:25
Hier ga ik nog een paar nummers meer van beluisteren.