Luistertip! Wendy McNeill - One colour more

Posted by: Janine , 10 november, 2014

One colour more is zo’n plaat die voorbij komt in je play all-playlist en waarbij je dan keer op keer denkt: hé, dat is mooi, wie is dit? Wendy McNeill komt oorspronkelijk uit Canada, maar woont alweer ruim zeven jaar in Stockholm na een omzwerving via Parijs. Deze verschillende achtergronden zijn te horen in haar muziek. Op sommige momenten klinkt het internationaal, op andere momenten weer typisch Nordic en in J’arrive a la ville klinkt natuurlijk haar tijd in Frankrijk door.

Naast deze verschillende invloeden op de muziek, maakt Wendy ook gebruik van verschillende stijlen: de titeltrack is echt een singer songwriter liedje, met gitaar en een breekbare stem. In Bocca al luppa hoor je meer zigeurnerachtige klanken, vooral dankzij de accordeon, terwijl Owl and a boy juist meer een verhalend sprookje is. Bij sommige tracks, zoals Papusza and the crows, is een vergelijking met Tori Amos makkelijk gemaakt op basis van de stem en zanglijnen.

Samengevat: prachtige folk-pop met een mysterieus randje.

Wendy McNeill

Wendy McNeill studeerde dans op een kunstacademie. In deze periode startte ze met het schrijven van muziek. “Hoeveel ik ook hield van de rauwe energie en eerlijkheid van beweging, als ik er écht achter moest komen wat er in mijn hart speelde, had ik woorden nodig,” schrijft ze in haar bio. Gecombineerd met een melodie kwamen de teksten veel meer tot hun recht. Momenteel baseert ze haar teksten echter vooral op verhalen van anderen. “Ook hou ik veel van dieren, dus hun wilde manier van dien en hun werelden komen ook vaak terug in mijn teksten.”

De gitaar en de accordeon kwamen op heel random manieren in haar leven. “Ik leerde gitaar spelen nadat ik me realiseerde dat ik moest stoppen met het daten van gitaristen, en toen ik backstage was bij een circus gooide een clown een accordeon in mijn armen. Toen heb ik ook dat instrument opgepakt.”