De ski-pistes zijn nog groen als ik aankom in Dalarna in Zweden, maar het is slechts een kwestie van enkele maanden voordat de bergen oogverblindend wit zijn en duizenden toeristen lange, dunne, strepen in de sneeuw achterlaten. Dalarna is een ski-paradijs dat in de winter volledig tot leven komt. In de zomer en herfst zijn de bergen echter ook een heerlijke plek om diverse sporten te beoefenen, zoals hiken en mountainbiken. Begin september volbracht ik mijn eerste hike en beklom ik met een mountainbike de Zweedse bergen. De boombladeren waren al geel, rood en oranje van kleur. Koud was het echter allerminst.
Hiken. Ik had er foto’s van gezien, verhalen over gehoord, maar zelf reikte mijn ervaring niet verder dan het zwaar bepakt beklimmen van de beruchte trap naar het Lowlands-terrein en het kort beklimmen van een Noorse berg in Kristiansand. Tot ik naar de Outdoor Academy mocht: het was zwaar, vermoeiend, pijnlijk, maar het ook veel meer dan waard!
Hiken in Dalarna, Zweden, dag 1
In de ochtend vertrekken mijn teamgenoten en ik vanaf het Högfjällshotell de bergen in. Zware backpacks op de rug met onder andere een tent, slaapzak, genoeg eten voor 30 uur en een kookset. En een volle fles water, want het eerste stuk hiken we bergop en komen we geen stroompje tegen waar we de flessen bij kunnen vullen.
Onderweg maken we kennis met elkaar, genieten we van de omgeving en van de frisse benen en pijnloze schouders. Onze gids vertelt dat er in de omgeving verschillende wilde dieren leven: vossen, wolven, elanden, wolverines en… beren. Ze zijn allen echter banger voor ons dan wij voor hen, dus we hebben geluk als we er eentje te zien krijgen. Wat een heerlijk gevoel om in een omgeving te lopen waar de natuur gewoon zijn gang kan gaan. Bij mij in de buurt zijn alleen de kippen in het park loslopend wild, en ze zijn nog brutaal ook.
De omgeving is prachtig, maar als we op paden lopen waar rotsen het grootste deel van de grond beslaan, is het vooral een kwestie van oppassen waar ik mijn voeten neerzet. Ik hoef maar een kleine misstap te maken en mijn backpack, die ongeveer een derde van mijn eigen lichaamsgewicht telt, kan me zo op de grond krijgen. Veel van de omgeving zie ik daarom helaas niet, terwijl de ervaren hikers me links en rechts voorbij lopen.
Blauwe bessen snoepen
De korte stops die we maken zijn dan ook erg welkom. Even in het berglandschap zitten, kijken waar we eigenlijk ben beland zijn, water drinken en van de verse blauwe bessen snoepen die rijkelijk aan de struiken groeien. Andere mensen komen we na ongeveer een kilometer al niet meer tegen, maar met een goed bereik van mobiel internet zijn vrienden dichtbij. Ook verder de bergen in, waar geen elektriciteit en kranen te vinden zijn, is het bereik uitermate goed. Mocht je internet nodig hebben voor werk of studie, dan hoeft dat je dus niet te beletten om bij Sälen de bergen in te gaan.
Opwarmen in een berghut
We hebben in totaal twintig kilometer afgelegd als we vroeg in de avond aankomen we bij een hut waar hikers vrij gebruik van mogen maken. Het is een klein huisje met drie tafels, een houtgestookte kachel en gereedschap om deze aan te steken. Voordat we ons op gaan warmen aan het vuur, bouwen we ons tentenkamp en koken we ons avondeten.
De tent die we bij ons hebben is absoluut aan te raden: makkelijk op te zetten, geen gedoe met een onderzijl, maar gewoon neerleggen en opzetten met tentstokken, scheerlijnen en haringen. Ook de primus-brander is een fijne: binnen no-time bereikt het water het kookpunt.
Ondertussen wordt het schemerig en verschijnt er een halve maan aan de horizon. Moe maar voldaan praten we na in de verwarmde hut, en al om 21.30u slaat de vermoeidheid toe en kruipen we onze tenten in.
Hiken in Dalarna, Zweden, dag 2
Ik had me gisteravond warm gekleed, compleet voorbereid op een koude nacht, maar dit bleek totaal overbodig. De slaapzak is superwarm en comfortabel. Hij is lichtblauw van buiten en wit (en zacht!) van binnen: alsof je in een wolkje slaapt. Niet dat ik dat ooit heb gedaan overigens, maar je snapt me vast wel. De tent afbreken gaat ook verrassend snel, omdat de tent gewoon in de tenttas gepropt kan worden en dan perfect past. Ook de slaapzakken kan ik op deze manier in hun eigen slaapzakje stoppen. Ideaal, want de slaapzak of tent perfect opvouwen is wel een van mijn grootste irritaties tijdens het kamperen.
Vandaag staat er een hike van ongeveer acht kilometer op het programma. Een sliert van veelal rode, oranje en roze jassen en tassen strekt zich ook vandaag weer voor me uit. Het landschap is minder heftig dan gisteren. De klimmen en dalen zijn minder sterk, maar hoe dichter we bij zeeniveau komen, hoe drassiger de grond wordt. Op de meest drassige stukken liggen loopbalken, zodat we niet in een zuigend moeras stappen, zoals ik gister deed.
Écht bronwater!
Ook hier ontbraken de blauwe bessen niet en ook vers water was er ruimschoots te vinden. rechtstreeks uit de natuur eten en drinken geeft een enorm gevoel van vrijheid. En bovendien smaken de bessen rechtstreeks vanaf de struik zoveel lekkerder dan de gekweekte bessen, en het water is ook zoveel lekkerder dan het kraanwater uit een groot deel van Nederland. Ik zou beide heel graag in mijn achtertuin willen hebben.
We eindigden de tocht bij een meer in Rörbäcksnäs, waar we onze zware tassen achter mogen laten en we na een lunch gaan mountainbiken. Daarover later meer!
En wilde dieren? Die heb ik niet gezien.
De afstand in perspectief:
Hiken in Dalarna: de gear
Tent: Hilleberg
De tent van Hilleberg was ideaal voor een hike. Het opzetten was erg makkelijk, want de tent bestaat uit slechts drie verschillende onderdelen: het tentdoek, de tentstokken en de haringen. De tentstokken match je aan de juiste tunnels door de kleurcodes die beide hebben en je maakt ze vervolgens vast aan een ring die aan het tentdoek zit. Vervolgens hoef je te tent alleen nog maar vast te zetten met haringen. Ook het opbergen is een eitje, omdat je de tent gewoon in de tentzak kunt proppen, zonder hem eerst netjes op te vouwen.
De tent die ik samen met mijn tentbuddy mocht lenen, was de Kaitum 2:
Tas: Häglofs
Mijn tentbuddy en ik gebruikten twee tassen. Een grote 60 liter-backpack en een kleine 30 liter-tas, beide net als de slaapzak van Häglofs. Vooral de kleine tas, de SUSA 30, heeft heel wat te verduren gehad. Met alle kracht die we hadden, trokken we de clipjes van het kliksysteem naar elkaar toe om de tent en een matje op de tas te kunnen bevestigen. En… de tas bleef heel!
Slaapzak: Häglofs
De slaapzak was zo warm, dat ik zelfs in september en bovenop een Zweedse berg, wakker werd door de hitte. Hij was heerlijk zacht en makkelijk op te bergen in de hoes, omdat je hem -net als de tent- niet netjes op hoeft te vouwen.
Als je ook wilt slapen in een wolkje: ik gebruikte de Hypna 3s.
Primus-brander: Primus
De brander houdt zijn eigen warmte goed vast, zodat water – of wat je ook in je pan doet- snel kookt. Dit in tegenstelling tot bij diverse standaard-branders, waarbij de hitte naar buiten ontsnapt.
ik gebruikte de Primus Eta Power EF. Hiernaast gebruikten we een handig inklapbare Primus pannenset en een Primus gaslampje dat licht en warmte geeft en vocht uit de tent verdrijft.
Nieuwsgierig naar meer?
Meer foto’s zijn te vinden op de Facebookpagina van Nordic Vibes en de Flickr van Visit Sweden. Verhalen over onder andere een gescheurde fancy pants, snurkende tentgenoten en een meereizende eland lees je op That Wanderlust.
Leave a Reply