Eind juli is het elk jaar weer een komen en gaan van duistere gasten in Utrecht. Het jaarlijkse Summer Darkness-festival is dan ook the place to be wanneer de kledingkast niet vol hangt met bloemetjes-jurken en Coldplay niet de naam van een band maar eerder de definitie van een muziekstroming zou kunnen zijn. Dit jaar werd voor het eerst Movement georganiseerd. Hiervoor gaven maar liefst drie Nordic Acts acte de presence in Utrecht. Zoals het festival als een magneet werkt op goths, zo werkte deze line-up voor mij.
Summer Darkness werd dit jaar voor de elfde keer georganiseerd, het programma-onderdeel Movement voor het eerst. Movement refereert aan het Post-punk debuut-album van New Order en dat was in de programmering duidelijk te horen. Het geluid van New Order is in de jaren tachtig namelijk behoorlijk geëvolueerd. Maakten ze aanvankelijk nog post-punk zoals ze dat als Joy Division maakten, maar dan onder een nieuwe naam na de dood van Ian Curtis, later werd de muziek minder somber en meer synth-pop. Voor de (dark) synth-pop konden de bezoekers hun hart ophalen met het Belgische ‘Metroland’ en het vanuit Berlijn opererende ‘Sixth June’. Voor de meer authentieke Movement was er o.a. het Britse Lebanon Hanover. De Scandinavische inbreng op Summer Darkness was een dag eerder al begonnen met het Zweedse Covenant. Tijdens Movement mocht een Scandinavisch trio, bestaande uit de Noorse oudgedienden Apoptygma Berzerk (APOP), de Zweedse Karin Park en Legend uit IJsland hun muzikale interpretatie van deze nieuwe orde in de muziek ten gehore brengen.
Karin Park
Het afgelopen jaar zag ik Karin Park al twee keer. De eerste keer was zij een van mijn hoogtepunten tijdens Eurosonic/Noorderslag in Groningen. De tweede keer was in april, toen ze in de kleine zaal van Paradiso optrad. Niet alleen Nordic Vibes raakte in de ban van de Zweedse maar ook Summer Darkness, die haar wisten te strikken voor de line-up van “Movement”. En niet zonder reden. Samen met haar broer David op drums en allerhande elektronica aangestuurd vanaf zijn bovenbeen, speelde ze een strakke set waarmee ze het publiek duidelijk wist te imponeren. De podiumpresentatie was eveneens intrigerend. Karin als ijsprinses in hotpants met haar broer af en toe als headbangende hardrocker achter de drums blijft een opzienbarend contrast. Het mooie weer speelde haar vermoedelijk wel parten. Met een aanvangstijd van 16:15 genoot een deel van het publiek vermoedelijk nog van de zon waardoor de zaal niet helemaal gevuld was. De aanwezige enthousiaste duisterlingen konden de elektronica-prinses echter eveneens overtuigen. Ze bloosde er zelfs van.
LEGEND
De grootste verrassing en tegelijk ook de act waar ik het meest benieuwd naar was, was Legend. Een relatief jonge band uit IJsland bestaande uit de singer-songwriter Krummi Björgvinsson (Krummi) van de band Minus en de composer/producer Halldor Björnsson. Beide zijn muzikaal gezien al “groot” in de Scandinavische muziekscene. Samen besloten ze een legende te willen worden en vernoemden hun band naar de sprookjesfilm ‘Legend’ van Ridley Scott, over de strijd tussen duisternis en verlichting. Wanneer je alleen bekend was met de muziek, 80’s Goth-dark-electro, kon Legend dat als live-act in alle opzichten bevestigen. De producer/toetsenist Halldor stond bijna stoïcijns te musiceren om zo het publiek muzikaal te verlichten, terwijl zanger Krummi vloekend, tierend en tegen bierblikjes en waterflesjes schoppend duisternis de zaal in leek te willen brullen. Een bijna angstaanjagend contrast dat desalniettemin zowel qua performance maar ook muzikaal zeer overtuigend was. Het optreden van drie kwartier was dan ook zo om. De honger naar meer Legend zal enkele maanden aanhouden tot hun volgende optreden tijdens Airwaves in Reykjavik. Enige minpuntje aan het optreden: de zanger leek vanuit de goot het podium te hebben beklommen en was dan ook tamelijk underdressed bij een festival waar het publiek juist zijn best doet om er zo opvallend mogelijk uit te zien. Opvallend.
Apoptygma Berzerk (APOP)
Een band waarvan ik de naam al wel eens had gehoord als zijnde een van de grootmeesters in de electronic body music (EBM) maar vooralsnog niet gezien of gehoord. Omdat ze van Noorse komaf zijn, was Summer Darkness natuurlijk de uitgelezen kans om ze eens live te zien. Om de nieuwsgierigheid nog verder aan te wakkeren merkte Karin Park tijdens haar optreden op dat ze het een hele eer vond om op hetzelfde podium te mogen optreden. Sinds haar jeugd bleek zij namelijk al fan te zijn geweest van APOP! De grote zaal van Tivoli was goed gevuld, dus ze was zeker niet de enige. Het geluid was hard, te hard misschien zelfs. Het deerde de fans niet gezien het enthousiasme waarmee ze dansten, rockten en genoten van het enthousiasme van de band. De setlist was een doorsnede van het hele oeuvre van APOP. Van EBM, via electropop door naar electro-rock en weer terug. Op papier en uitgaande van hun Soundcloud een band die mij zeker zou moeten bekoren. Maar doordat ze direct NA het overweldigende optreden van ‘Legend’ speelden en het harde geluid was de ervaring toch minder spectaculair dan verwacht. Karin Park daarentegen stond in het publiek stilletjes te genieten.
Ondanks de overwegend onderkoelde oorsprong van deze Scandinavische acts wisten niet alleen de weergoden met het zonnige weer buiten het publiek te ontdooien. Waar menig andere band tijdens “Movement” nog erg leunt op het origineel wisten de Nordic acts er meer een eigen identiteit aan te geven. Alle drie waren ze al legendarisch, hebben zich er naar vernoemd of hebben ze de potentie om het te worden. Hopelijk gaat de Scandinavische saga tijdens de 12e “Summer Darkness” in 2014 een vervolg krijgen.
Leave a Reply