Het is al weer een paar jaar terug dat we in de Benelux het Zweedse ‘Shout Out Louds’ voor het laatst live konden bewonderen. Na enkele jaren afwezigheid zijn ze echter weer helemaal terug. Het langverwachte vierde album “Optica” kwam in februari ’13 uit en werd door de band zelf beschreven als “Disney on drugs” en “A record like warm mayonaise”. Het broodje en het beleg moet je er wel zelf bij bedenken.

De Shout Out Louds zijn vier Zweedse jongens en een meisje die in 2002 besloten samen muziek te gaan maken. In 2003 brachten ze hun eerste EP “100” uit waarna door de jaren heen ze hun muzikale aspiraties bevestigden met de albums “Howl Howl Gaff Gaff”, “Our Ill Wills” en “Works”. Wat opviel was dat hun indie/rock/pop met folk-invloeden elk album somberder en soberder werd. Het zou zo maar kunnen dat ze de vergelijking met The Cure, vanwege de stem van de leadzanger, letterlijk hebben genomen.

Fascinatie voor licht

Voor het maken van het 4e album besloten ze op een andere manier aan de slag te gaan. Centraal daarbij waren het besef van tijd en de interpretatie van licht. Filosoferend over hoe tijd verstrijkt en je dat pas beseft als je honger krijgt of hoe tijd in muziek verweven wordt door over het verleden en de toekomst te zingen. Licht bleek eveneens een fascinerend gespreksonderwerp voor een band uit Stockholm die in 365 dagen te maken krijgen met zowel weinig licht in de winter en juist lange dagen met veel licht in de zomer. Het leidt letterlijk tot een metamorfose van de Zweed. Licht als momentopname van de tijd. De titel van het 4e album refereert daarom aan de wetenschap van het licht: “Optica”. Het lichtbesef  leidde er letterlijk toe dat ze in hun zoektocht naar helderheid en uitbundigheid afscheid namen van het grauwe muzikale landschap van het 3e album “Work”. Om die uitbundigheid te kunnen waarborgen en geen concessies te doen aan verwachtingen van anderen gingen ze de uitdaging aan om het album helemaal zelf te produceren. Hierdoor ontstond in een ondergrondse studio beetje bij beetje een ander kleurrijker, grootser en warm geluid. Vrolijker synthesizer-klanken, een strijkkwartet en een blazers-ensemble blazen letterlijk positiviteit de huiskamer in. De teksten ontstonden eveneens stukje bij beetje waardoor bijvoorbeeld een in opzet liefdesliedje een loflied kon worden. Tekstueel kan het soms wat bevreemdend overkomen: “Take me down, take me to your room where you grew up. I bet it’s got a great view. I bet no one loves you“. Het zijn bewuste keuzes geweest die mede het gevolg zijn van de tegenstrijdigheden in de manier van tekstschrijven door zangeres Bebban en zanger Adam.

Optica

“Optica” is anders dan men gewend was van Shout Out Louds. De muziek is opgewekter en doet verlangen naar een lange warme zomer. Met name als je van het sombere werk houdt zal “Optica” als een teleurstelling ervaren kunnen worden. Maar als je van leuke indiepop houdt is het een album dat je zeker een keer moet hebben beluisterd, of twee keer,.. of vaker.  De band staat te popelen om de wereld hun interpretatie van licht en tijd live te vertolken. Vooralsnog zijn ze in 2013 nog niet in Nederland te bewonderen maar wel in o.a. Zweden en Duitsland.

Website ShoutOutLouds
Facebook Shout Out Louds