Herinneren jullie je Andreas Öhman nog? De jonge Zweed die enkele jaren geleden met zijn eerste film kwam, waar we ook op Nordic Vibes lovend over spraken? Hij is terug! Afgelopen herfst verscheen Bitchkram (Bitch Hug) in de bioscopen.

Kristin (Linda Molin) is net klaar met de middelbare school en vooral klaar om haar dromen waar te maken. Ze heeft een boek vol geschreven met 1000 dingen die ze in haar leven wil doen – waaronder vrij originele à la ‘keihard meezingen met een cd in de cd-winkel’ en ‘seks hebben in het bed van mijn zus’. Bovenaan de lijst staat echter NEW YORK, in koeienletters. Wanneer ze gevraagd wordt om als “Zweeds meisje in the big apple” columns te schrijven voor de lokale krant twijfelt Kristin dus geen seconde.

Maar, ze mist haar vliegtuig en moet dus wel in Zweden blijven. Terug naar huis gaan is echter absoluut geen optie. Daarom verstopt ze zich bij Andrea (Fanny Ketter), een meisje dat ze toevallig ontmoette en dat midden in de bossen woont. De perfecte schuilplek voor Kristin dus. En omdat de bomen daar bijna zo hoog zijn als de wolkenkrabbers in New York, schrijft ze haar columns gewoon alsof ze in New York is. Live vanuit de “Starbucks” (nagebouwd in Andrea’s woonkamer), enzo.

Bitchkram is een mooie combi van realiteit, herkenbaarheid (even snel Facebook checken voor je gaat slapen, bijvoorbeeld) en vooral een grote dosis Scandinavië. Je ziet dichtgegroeide bossen, heldere meertjes en houten huisjes met (natuurlijk) wapperende Zweedse vlaggen. Het midzomerfeest wordt gevierd, en ook de soundtrack is grotendeels van Scandinavische hand. Jónsi en Kings of Convenience komen (meerdere malen) voorbij en Kristins motto is regelrecht aan Johnossi’s What’s the point.

Snel van je duizend dingen to do-list strepen dus, deze film.