Het kan de volgers van Nordic Vibes niet zijn ontgaan, afgelopen weekend was de eerste editie van het Nordic Delight Festival! Een festival met, over, door en voor Scandinaviërs en liefhebbers van al het moois dat uit Scandinavie komt. En dat die liefde niet alleen voor de muziek was maar ook voor de inwendige mens bleek wel uit de gretige afname van Deens bier en Zweedse culinaire hoogstandjes. Maar ook voor de oer-Hollandse friet was plaats, of waren daar nu juist de Zweden en Denen te vinden? Dat muzikale smaaksmakers zoals Highasakite en The Malpractice last-minute moesten annuleren mocht de pret niet drukken. Het gaf net dat beetje ruimte in het programma zodat je van bijna alles voldoende kon zien, horen en proeven.
Variaties
Uitgaande van diverse recensies die inmiddels verschenen waren de meningen verdeeld over de locatie en dan met name over de omgevingstemperatuur. Maar ja, als je een Nordic festival organiseert doe je dat natuurlijk zo natuurgetrouw mogelijk. Gezien de grote variëteit aan Noorse en IJslandse truien, mutsen, sjaals waren de kenners in ieder geval goed voorbereid. Bij een volgende editie zou het introduceren van de “Nordic Delight”-fashion award zeker een goede kans van slagen hebben. Voor degenen die helemaal geen moeite hadden met de Nordic lente-frisheid was er natuurlijk ook gewoon een garderobe om die veel te warme jas in bewaring te geven.
Het prettige aan een festival, en aan Nordic Delight in het bijzonder, is dat de programmering gevarieerd is. Artiesten die je zelf (nog) een keer wil zien maar juist ook om optredens te zien van bands waarvan je het bestaan nog niet eens wist. Zo was ik blij verrast door het optreden van Jazz-singer-songwriter Steinar Raknes uit Noorwegen. Nooit gedacht dat je met alleen een contrabas zowel ‘Guns ‘n Roses’ (“Sweet Child O’mine”) en ‘Depeche Mode’ (“Personal Jesus”) zo overtuigend solo kan neerzetten. De IJslandse Lay Low was eveneens solo. Ondanks het grote podium en zaal wist ze eigenhandig een intieme sfeer te creëren. Dit versterkte ze door haar optreden met enkele gastmusici temidden van het publiek af te sluiten. Het Finse Burning Hearts stond hoog op mijn lijstje van “things-to-see”. Ik was niet de enige. Een volle zaal die ondanks de enkeling wiens smaak het toch niet was of even verfrissing op zocht vol bleef tot het eind van hun zeer aangename optreden.
Vuurwerk
Het echte vuurwerk bleef tot later op de avond bewaard. Want wie kan er nou niet enthousiast worden van het Deense damestrio Nelson Can? Tuurlijk, wij zijn wat bevooroordeeld. Maar als je bedenkt dat ze een zaal in beweging krijgen, al dan niet doordat zangeres Selina tijdens het optreden dwars door het publiek loopt en zingt, op een dag met enkele tegenslagen.. Dan kan je alleen nog maar verlangen naar meer! Op Eurosonic/Noorderslag werden wij door Nelson Can getipt over de eveneens Deense Lydmor. Een ogenschijnlijk timide meisje weet haar muziek in twee fasen, een akoestische en een electronische, zeer goed over te brengen. Ondanks dat het electronische deel door een te krappe soundcheck niet optimaal is uitgebalanceerd is het publiek zeer enthousiast. Als het een zittend optreden was geweest had ze een welgemeende staande ovatie gekregen. Een uur later mocht ze als gast-vocaliste nogmaals het podium betreden bij de drum ‘n bass-act Bottled in England. Een verrassende samenwerking zo op het eerste oog, maar zeer geslaagd in de praktijk. Wie “Bottled” al eens zag (live of op youtube) wist wat er te wachten stond en had de jas al uitgetrokken om mee te feesten. De band ging zelf helemaal los en wist zo het publiek mee te krijgen. Handen in de lucht en springen maar om een stukje van de Bottled in England sticker-regen te kunnen bemachtigen. Een waardige afsluiter voor het programma in de grote zaal en aangename opwarmer voor de after party die nog tot in de late uurtjes elders voortduurde.
Deze eerste editie van Nordic Delight was zeer geslaagd en smaakt zeker naar meer en vaker!
Een uitgebreider fotografisch verslag is hier te vinden.
Leave a Reply