Toen ik een paar jaar terug in augustus voor het eerst op IJsland kwam las ik bij toeval het gratis Engelstalige “The Reykjavik Grapevine”. Hierin werd al snel duidelijk dat niet alleen de natuur een belangrijke rol speelt in het leven van de IJslander, maar ook feesten en festivals een niet te onderschatten onderdeel zijn. Zo ontdekte ik het bestaan van de Iceland Airwaves. Een festival dat toen al voor de 12e keer zou worden georganiseerd. De line-up was dat jaar voor mij interessant omdat o.a. Robyn en Apparat Organ Quartet hun opwachting zouden maken. Het bleef niet bij die ene keer. Dit jaar ging ik terug om voor Nordic Vibes verslag te doen om een indruk te krijgen van wat we komend jaar mogen verwachten van IJslandse maar natuurlijk ook Deense en Noorse acts.
Iceland Airwaves begon in 1999 als een eenmalig event in een hangar op de luchthaven van Reykjavik. Aanvankelijk met voornamelijk lokale bands wist het festival zich binnen enkele jaren een cult-status te verwerven als ‘het hipste lange festivalweekend van de muziekkalender’. Inmiddels bestaat de line-up uit meer dan tweehonderd bands die tenminste één keer tijdens het huidige vijfdaagse festival optreden. Om het hele festival mee te kunnen maken moet je er zelfs een week voor uit trekken omdat sommige bandjes al pre-Airwaves optredens geven.
Woensdag
Traditiegetrouw begint het festival op woensdag met overwegend IJslandse bands. Dit jaar spelen op de eerste dag o.a. Tilbury, Highasakite (NO), Pascal Pinon en Þórunn Antonía. Tilbury begint ‘s middags in de kleinste off-venue op een centraal gelegen plein. In een mini-huisje met enkele lucky few geven ze een intiem concert met een kleumend publiek dat door de ramen glurend kan meegenieten. Gedurende het festival kun je hier zo dagelijks van meerdere acts genieten, mits je je hebt gewapend tegen de gure wind. Pascal Pinon is de tweeling Jófríður en Ásthildur die ondanks hun jeugdigheid al een indrukwekkend muzikaal CV hebben. Ingetogen, lieve catchy popliedjes die intrigeren. Live worden ze tijdens hun optredens dit jaar geassisteerd door hun nog jongere zusjes, wat de Pascal Pinon-ervaring nog boeiender maakt. Het Noorse Highasakite krijgt een warm welkom in een afgeladen bar annex concertzaal. Het eerder in de Noorse pers gelauwerde album “All That Floats Will Rain” boeit van begin tot eind. Vervolgens doet Thorunn Antonia met de mede door Berndsen geproduceerde electropop de aanwezigen terugverlangen naar de eighties.. of verlangen zij naar Thorunn? De avond wordt afgesloten door Ásgeir Trausti die met een volledige band zijn melodische folk vol ingetogen passie overbrengt.
Donderdag, vrijdag & zaterdag
Vanaf de tweede dag starten er ook optredens in het Reykjavik Art Museum waardoor het maken van keuzes nog lastiger wordt. Ondanks de koude zeer krachtige wind staat er bij aanvang van de avond een lange rij gegadigden voor de deur om optredens te kunnen zien van bijv. Sóley, Samaris, Mammút en Sin Fang. Zowel Sóley als Sin Fang kun je al kennen als leden van Seabear, maar hebben op eigen naam ook een goede live-reputatie opgebouwd. Sóley weet met zang, piano, gitaar en electronica fraai geloopte muziek te creëren die door een live-drummer ritmisch worden ondersteund. Het nog jonge Samaris heeft met een unieke combinatie van klarinet, zang en computergestuurde beats een interessante muziekstijl gecreëerd. 1860 klinkt als een biertje van een Nederlandse bierbrouwer maar is op Airwaves een serieuze indie-folkband die met humor het publiek aan zich weet te binden. Was Of Monsters and Men vorig jaar nog een van de veelbelovende nieuwe bands, dit jaar bewijst het dat het een van de grotere concertenzalen volledig gevuld kon krijgen en te boeien. Het confetti-kanon hebben ze niet eens nodig om te spetteren. Dat orgels en keyboards alles behalve saai zijn bewijst Apparat Organ Quartet. Zwaar ronkende orgels en strakke drums leveren een stevig portie electrorock op waar op gedanst kan worden!
Twee opvallende andere acts zijn Samúel Jón Samúelsson Big Band en Dr. Spock. Samúel Jón Samúelsson heeft letterlijk een podium vol met musici bijeen gekregen. Met name door de grote blazers sectie is het een onvergetelijke ska-ervaring. Dat je soms afhankelijk bent van de lokale kenners blijkt wel bij het optreden van Dr. Spock. Een alles behalve regulier optreden waarbij Rock ‘n Roll gecombineerd wordt met progressieve rock en vervreemdende podiumoutfits.. gek, bevreemdend, maar mede ook door het enthousiasme en interactie met de fans erg vermakelijk.
“Geen sixpack, wel een dolenthousiast publiek”
De dance-liefhebbers kan aan het eind van het programma dagelijks feesten in de Faktory. Sykur weet voor het derde jaar op rij een volle zaal in euforie stemming te krijgen. Het optreden van het duo Gluteus Maximus (DJ Margeir en President Bongo van GusGus) krijgt de zaal nog meer aan het zweten. Dat het heet is, bewijst ook Berndsen die aan het eind van zijn electropop-set zijn hippe gebreide trui uittrekt. Geen sixpack, maar wel een dolenthousiast publiek. Het trio Úlfur Úlfur (niet te verwarren met Úlfur die elders optreedt met dromerige experi-tronica) bewijst dat je ook in het IJslands prima kunt rappen. Het gastoptreden van de zangeres van Rökkurró geeft het nog een extra dimensie.
Dat Airwaves ook door de organisatoren als intensief wordt ervaren blijkt wel uit de ingelaste “Blue Lagoon Chill-out Party” op zaterdag. Waar Chill-out in dit geval wel heel letterlijk genomen kan worden zodra je je te ver boven het warme water van de Blue Lagoon waagt. Dat probleem wordt goeddeels verholpen door de DJ die de gelukkige aanwezigen (er is circa plek voor 600 gasten) in beweging weet te krijgen. Helemaal uitgerust zul je er dan ook niet van worden, maar een stuk frisser kun je aan de 4e festival-avond beginnen.
Zondag
De zondag is als laatste dag van het festival elk jaar het toetje. Welswaar is de programmering uitgedund tot enkele locaties maar de afgelopen twee jaren waren de namen geenszins onbekend. In 2011 werden aan een deel van de festivalgangers kaarten gegeven voor Björk, mits je er in de vroege ochtend op tijd bij was. Losse kaarten waren uiteraard ook verkrijgbaar. In 2012 staat het enige optreden van Sigur Rós in Reykjavik op het programma. Geen vrijkaarten, maar wel tegen gereduceerd tarief. In een grote sport en evenementenhal kunnen ruim zesduizend bezoekers, waaronder de president van IJsland, genieten van een weergaloos optreden. Visueel wordt de muziek ondersteund met diverse films van het Valtari-project op een groot panoramisch videoscherm hoog achter de band. De zaal is in ieder geval ruim genoeg om de diversiteit aan luisteraars hun eigen feestje te kunnen geven. Of je nou vooraan wilt staan of aan de zijkant wilt dansen of liggen, alles kon. Net als het consumeren van een tray bier met je medebezoekers. En zelfs bij de merchandise kun je een tax-free bonnetje krijgen! Naast de afsluitende hoofdact is er voor de liefhebbers van andere genres in drie andere zalen een alternatief programma voor, tijdens en na het optreden van Sigur Rós.
Dat het niet louter Scandinavische acts zijn die interessant kunnen zijn blijkt wel uit internationale acts zoals Phantogram, Swans, Django Django, Dirty Projectors, The Vaccines, Elektro Guzzi, Boy en Purity Ring die dit jaar op de diverse podia geprogrammeerd stonden. Doordat het weer niet meewerkte, konden meerdere bands Reykjavik echter niet meer op tijd bereiken.
Als je van muziek houdt, en IJslandse in het bijzonder, kun je het je bijna niet permitteren om niet tenminste één keer naar Reykjavik af te reizen voor dit festival. Het aantal festivalkaarten is weliswaar beperkt tot zesduizend, maar ook als je geen ticket meer kunt verwerven is het zeker de moeite waard. Het off-venue programma begint al in de vroege middag en gaat vaak bijna geruisloos door in een after-party na het officiële programma. Heel Reykjavik ademt muziek, en je zult je best moeten doen om ergens géén bandje tegen komen.
Een visuele impressie van Airwaves:
07/02/13 at 19:52
In 2013 weer present! Nu nog meer zin in 🙂