Dat Eurosonic/Noorderslag indrukwekkend is weet iedereen die er geweest is. Veel optredens die je wil zien en helaas soms ook nog tegelijkertijd geprogrammeerd! Daar begint het maken van de keuze al: wie wil je perse zien, en gaandeweg kom je er achter dat er nog meer leuks is waar je eerst overheen hebt gelezen. Met prompte revisie van je eigen programma. En zo kwam ik na 3 dagen van muzikale devotie tot mijn top 3+ :

1. Nelson Can (DK)!

De dames van Nelson Can zag ik afgelopen jaar voor het eerst op Iceland Airwaves. Tip van Janine, en absoluut geen spijt gehad. Wat veel bands niet kunnen, kunnen zij wel.  Live zijn ze namelijk nog overtuigender dan op de plaat! Energiek, enthousiast en pittig weten ze de aandacht van het publiek vast te houden. Sommige teksten kun je door de herhalingen ookal vlot meezingen, en stil staan is geen optie. Al was het maar omdat Selina tijdens het optreden de randen van het podium opzoekt (en er overheen) om de interactie met het publiek tot op de cm te vinden. In de huidige bezetting, met sinds halverwege 2012 Maria Juntunen op drums, zijn ze een plezier om naar te kijken, te luisteren en mee te zingen. Meer van dat! Gelukkig hoeven we daar niet lang op te wachten.

2. Karin Park (SE)

Karin Park is een zweedse dame die begin jaren ’00 nog gewoon rock maakte. Gaandeweg werd haar muziek dansbaarder en vorig jaar was daar opeens “Highwire Poetry”. Een volwaardige electronica-plaat waarmee ze hoge ogen gooide. Het nummer “Thousand loaded Guns” was al menig maal te horen geweest tijdens de set-up pauzes in andere zalen. Op de Eurosonic-vrijdag gaf ze samen met haar broer op drums een energieke performance voor een goed gevulde zaal in Huis de Beurs. Ondanks de flamboyante outfit kwam het niet echt tot een vlammende interactie met het publiek. Dat zal enerzijds de nuchterheid of verlegenheid zijn van de zweedse of anderzijds doordat niet iedereen haar meest recente plaat tenminste 1x in zijn geheel heeft gehoord. Een muzikante om in de gaten te houden.

3. Saint Lou Lou (SE)

De tweelingzusjes Miranda en Elektra van Saint Lou Lou doken opeens op in mijn programmaboekje. Nog nooit van gehoord, maar de beschrijving klonk goed. Ze waren derhalve last-minute in mijn schema opgenomen. Doordat de dames ook deels opgroeiden in Australie kunnen ze inmiddels meerdere meerdere optredens down under op hun konto bijschrijven. Niet veel Nordic Acts die in hun relatief prille bestaan dat kunnen claimen. De enige single die vooralsnog uitkwam via het hippe Kitsune-label, “Maybe You”, kon mij achteraf niet direct overtuigen op iTunes/Soundcloud. Hun live-performance des te meer. Weliswaar niet bovengemiddeld energiek, maar hun zelfbenoemde Dream Wave Love is muzikaal gezien zeer prettig. Ze zijn nog bezig met een volledige plaat die hopelijk dit jaar nog uit zal komen. Ze werden door The Telegraph inmiddels al aangedragen als een van de 100 culturele dingen die je zou moeten weten voor 2013.

Mijn top 5 wordt afgesloten door  Efterklang en  Indians die ook door Janine en Carmel als hoogtepunten werden gezien.

Eurosonic in beeld.