Soms zijn er van die historische muzikale feiten die aandacht verdienen. Zoals de erfenis van de band Junipher Greene. De band bestaat nog steeds, maar inmiddels zijn de heren wel wat jaartjes ouder geworden. Niet gek als je weet dat ze vorig jaar het 40-jarige (!) jubileum van hun eerste LP hebben gevierd.

Het gaat hierbij om de LP Friendship uit 1971. Een mijlpaal in de Noorse muziekgeschiedenis en een album dat vijf geleden door de krant Dagens Næringsliv werd verkozen tot beste Noorse rockalbum aller tijden. Niet zonder reden natuurlijk, want Friendship herbergt inderdaad alles wat een klassieker in zich moet hebben: het verhaal, de muziek, de vormgeving, de mythe.

Dat Friendship na ruim veertig jaar nog steeds springlevend is, is natuurlijk in de eerste plaats te danken aan de muziek. Progrock met een beetje psychedelica, zoals dat zo mooi heet. Ontzettend begin jaren ’70 dus, maar het geluid en de composities hebben de tand des tijds erg goed doorstaan. Hoogtepunt op de LP is het titelnummer dat met zijn lengte van bijna twintig minuten en zeven afzonderlijke delen al verraadt dat het moeilijk gaat worden, maar wat is het een heerlijk nummer om in te verdwalen en na die twintig minuten weer uit te voorschijn te komen. Indrukwekkend als je bedenkt dat dit het debuutalbum was van een stel jongens die net begin twintig waren.

Die lange nummers moet je ergens op kwijt en Friendship is daarom het eerste Noorse dubbelalbum aller tijden. De band had teveel muziek, moest het geld voor de tweede LP helemaal zelf ophoesten, een erg dure grap begin jaren ’70, maar zette door. De kosten voor de productie van de LP waren een (voor die tijd) torenhoge 80.000 kronen (ruim €10.000 euro omgerekend naar de huidige koers), maar er werden wel zo’n 8000 exemplaren van verkocht, voor die tijd ook al veel. Daarmee speelde de band quitte. De cover van de LP (een mooie gatefold, zo eentje die je kunt openklappen), was geschilderd door de jonge Noorse kunstenaar Odd Nerdrum, inmiddels een grote naam in de kunstwereld.

Allemaal factoren die betekenen dat je tegenwoordig met minstens €600 over de brug moet als je de originele LP in je kast wilt hebben staan, maar gelukkig zijn er al die jaren verschillende bootlegs en officiële re-releases uitgebracht. De laatste re-release komt uit 2008 en bevat naast het originele album ook een extra cd met een verloren gewaande opname die in hetzelfde jaar werd teruggevonden in de archieven van de Nationale Bibliotheek van Noorwegen. Je zal er maar ineens over struikelen… Helaas is de plaat nooit internationaal uitgebracht, en de fout die daar aan ten grondslag ligt is al even historisch als het album zelf: Transatlantic Records wilde ’em uitgeven, maar de toenmalige verantwoordelijken bedankten vriendelijk voor de eer, omdat het hippere Island Records ook nog moest antwoorden. En die zeiden nee… De rest is geschiedenis.

Hier kun je luisteren naar Take The Road Across The Bridge, de prelude van het titelnummer Friendship (ja, op progrockalbums zit het altijd ingewikkeld in elkaar):

En als je 20 minuten tijd hebt, is hier Friendship, het titelnummer zelf dus:

___________________________________