Van 11 tot en met 13 januari vindt het uitverkochte festival Eurosonic plaats in de binnenstad van Groningen. IJsland wordt vertegenwoordigd door Lay Low, Sóley, Ghostigital en Hjálmar.

Lay Low
Lay Low is de artiestenaam van Lovísa Elísabet Sigrúnardóttir, een 29-jarige muzikante geboren uit een IJslandse moeder en een Sri Lankaanse vader. Ze kwam ter wereld in London, maar belandde daarna snel in IJsland. Een opvallende combinatie, waardoor je niet snel zou verwachten dat Lay Low blues, folk en countrymuziek speelt! Wel met een twist natuurlijk.
De eerste twee albums van Lay Low (Please Don’t Hate Me uit 2006 en Farewell Good Night’s Sleep uit 2008) passen zeker in dit straatje, zoals de video voor By and By laat zien.

Met het opnieuw uitvinden van countrymuziek neemt Lovísa blijkbaar echter geen genoegen, want inmiddels heeft ze een derde album uitgebracht, helemaal in het IJslands. De teksten op deze plaat, ‘Brostinn Strengur’, zijn gebaseerd op gedichten van IJslandse vrouwen uit de negentiende en twintigste eeuw. Waar het allemaal over gaat is moeilijk te zeggen voor de gemiddelde Nederlander, maar het klinkt in ieder geval een stuk avontuurlijker dan haar country. Het zal interessant zijn te horen wat Lay Low voor ons gaat spelen in Groningen!

Sóley
Sóley Stéfansdóttir tourt al aardig wat door Europa sinds de release dit najaar van haar debuutalbum We Sink. Ze is haar muzikale carrière begonnen bij het IJslandse collectief Seabear, maar zal daar in 2012 weinig tijd voor hebben, want naast Eurosonic staat onder andere ook by:Larm in Oslo op haar programma. En daarna kan het snel gaan.
Sóley maak ingetogen dromerige muziek over avonturen, geplette vogels, een verdrinkende zon, lachende huizen en begraafplaatsen. Surrealistisch dus. Of zoals ergens te lezen staat: “Think cardigan-folk from the northern hemisphere, an ocean of stained glasses bopping up and down in the shared apartment’s dishwater, leeward in limbo.” En dat lijkt nog te kloppen ook. Sóley is in ieder geval niet het zoveelste meisje met een piano of gitaar. Ze creëert een eigen wereld met onverwachte wendingen, met die onweerstaanbare IJslandse aantrekkingskracht. Kijk eens naar de video van Smashed Birds en je weet meteen wat we bedoelen.

Sóley: Smashed Birds from morr music on Vimeo.

Ghostigital
Ghostigital is het geesteskind van Einar Örn Benediktsson, in een vorig leven beter bekend als die vent die altijd door Björk heen zong toen ze allebei nog in The Sugarcubes speelden. Ghostigital bestaat sinds 2003 en is een duo electro-act die onder contract staat bij het label van Mike Patton, die op zijn beurt beter bekend is als zanger van Faith No More. Bij ingewijden gaat dan meteen een belletje rinkelen: experimenteel! En dat is het zeker. Einar gooit er samen met zijn mede partner-in-crime Curver (Birgir Örn Thoroddsen) een flinke dosis beats en vette effecten tegenaan. Gestoorde en toch dansbare genre-mashing. Moeilijk te omschrijven, maar volgens het duo hoeft dat ook helemaal niet: “For those new to the sonic world of Ghostigital, you should know that there doesn’t seem to be any floor plan to the music, even though there is architecture. It’s best you just relax, release preconception, don’t think or analyze too much. Here’s an idea: let us do the analyzing so the thoughts don’t get in the way of your listening experience. Know the music will come to you the way it wants to; you are not in control.”
Grappig detail is dat Einar sinds 2010 lid is van de gemeenteraad in Reykjavík. Zou geflipte electro een goeie uitlaatklep zijn voor politiek? Hopelijk zijn dan de raadsvergaderingen in Reykjavík moeizaam verlopen, want dan kunnen we in Groningen tenminste een knallende show verwachten.

Binnenkort meer over Hjálmar!